می نویسم ... نه برای تو ... نه برای خودم ... می نویسم که نوشته باشم ... مثل خیلی از حرفام که فقط می گم که گفته باشم مثل زندگی که همین جوری می کنم که کرده باشم

كه گفته خاك ، كم از آسمان بها دارد ؟
كه دیده زیر زمین باغ خزانی را
نهان تر از سفر ریشه ها جهانی را ؟
و باد ، گرد همین خاكریز می پیچد
مگر كه فاش كند قصّه نهانی را
كه گفته خاك ، كم از آسمان بها دارد ؟
ببین در آینه خاك آسمانی را !
و دشت ، ساكت و ژرف است ، مثل اقیانوس
كه شب به سینه فرو خورده كهكشانی را
چه قدر مادرِ او چنگ زند به سینه خاك
ولی نیافت از آن سوخته ، نشانی را
ولی نیافت مگر چند تا گلوله سرد
ولی نیافت مگر مشت استخوانی را
سپس در آن طرف دشت ، لاله ای را دید
كه یافت بر اثرش باغ ارغوانی را
به سوی شهر مه آلود می كشند ، غروب
ز دشت سوخته ، از لاله كاروانی را
ببین كرامت او كه پرورش داده است
به خون جمجمه اش ، لاله جوانی را
به همین ارزانی..
درد دل با شهدا
باتوام، باتو، خدا
یک کمی معجزه کن
چند تا دوست برایم بفرست
پاکتی از کلمه جعبه ای از لبخند نامه ای هم بفرست...
کوچه های دل من باز خلوت شده است
قبل از اینکه برسم دوستی را بردن یک نفر گفت به من:
باز دیر آمده ای دوست قسمت شده است.
باتوام، باتو، خدا
یک دل قلابی یک دل خیلی بد چقدر می ارزد؟
من که هرجارفتم جار زدم:
شده این دل حراج بدوید یک دل مجانی قیمتش یک لبخند
به همین ارزانی...
هیچ وقت اما هیچ کس قلب مرا قرض نکرد هیچ کس دل نخرید...
با توام، باتو، خدا
پس بیا،این دل من ،مال خودت
من که دیگر رفتم اما ببر این دل را
دنبال خودت

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: